گاهی، در اوجِ دوست داشتنِ کسی،
رهاش می‌کنی…
چون می‌فهمی‌دیگه اون آدمِ سابق نیستی.
داری تغییر می‌کنی…
و این عشق، دیگه برات آرامشی نداره.
از درون شکستی،
و باید بری…
تا دوباره سرپا بشی،
تا همون آدمِ قوی و شادِ قبلت برگرده.
اون کسی که عاشقش بودی،
برای تو نبود…
و اینو از لحظه‌لحظه‌هایی فهمیدی
که ندیدت…
فراموشت کرد…
یا حتی به عمد، به قلب و شخصیتت حمله کرد.
گاهی،
عشق در موندن نیست…
عشق، در رفتنه.
در رهایی…
تا دوباره خودت رو به یاد بیاری.